Pola tarde xogos, pero en Bulgaria estiveron a vivir estes días loito pola morte de varias decenas de persoas nun autobús. Os xogos quedaron algo deslucidos porque os fixemos dentro do hotel. Aínda así, pasámolo ben. Ao final saímos un tempiño para probar os peóns e achegarónse a nós varios nenos... Foi o mellor da tarde. 
O día comezou na sala de conferencias do hotel, onde explicamos a nosa aportación ó proxecto ATTIC, escoitamos ós demais socios e falamos sobre o futuro do proxecto.
Completamente metidas na dinámica da viaxe, enfrontámonos con espíritu lúdico ós pequenos contratempos da viaxe: Todo se convirte en excusa para a broma e creamos constantemente esas mitoloxías de viaxe intranferibles coas que esgotamos a paciencia dos amigos que se arriscan a preguntar como foi (preparádevos, je,je).
Pola tarde, os nosos anfitrións leváronnos a coñecer o traballo dunha Asociación que axuda ós discapacitados.
Visitamos os museos de Triavna: Tres fantásticos edificios en pedra e madeira nos que se exponen recreacións dos espazos domésticos tradicionais, obxectos e mobiliario do XIX e o impresionante traballo da madeira dos artesáns locais, en decenas d esculturas e no artesonado dos teitos.
Tamén visitamos a escola-instituto (colexio integrado) de Triavna.
Cristina e Pía no corredor da escola. O alumnado de secundaria só ten turno de tarde noite.
Velaquí a nosa entrañable guía, con Lidia:
E, para rematar o día, outra boa cea chea de risas e xogos cos nosos socios internacionais:
Thanasis e Ioannis, os socios gregos, cos agasallos dos dinamarqueses.
Deixámosvos fotos do espectacular edificio do aeroporto do arquitecto Paul Andreu e que foi construido entre 1995 e 1999. A que semellan ser formas da natureza? Ollos de insectos, longos vermes, mundos de patas e antenas… 
Portomarín é unha vila situada no Camiño Francés, na provincia de Lugo entre os concellos de Sarria e Palas de Rei.
En 1962 Portomarín sufriu un cambio esencial como vila, xa que coa construción do embalse de Belesar, a poboación tivo que trasladarse ao Monte do Cristo. Contruíronse de novo varios edificios e outros trasladáronse pedra a pedra, pero moita xente deixou a súas raíces no fondo do lago.
O embalse de Belesar ao seu paso por Portomarín completamente baleiro (o ano pasado). Vemos os restos dos muros das casas.
Unha pesquería no fondo do val que servía para pescar lampreas.
A vila foi declarada Conxunto Histórico Artístico en 1946 e posúe restos da época romana. Entre eles a ponte primitiva, que foi recontruída en época medieval.
A igrexa de San Xoán chamada agora de San Nicolás porque está situada no barrio de San Nicolás do antigo Portomarín. Foi construida no século XII e pertence ao románico tardío. A igrexa de San Nicolás foi levantada pola orde de San Xoán de Xerusalén que tiña o controlada da ponte que atravesaba o Miño e coidado do hospital de peregrinos.
A igrexa de San Nicolás foi primeiro da Orde de Santiago, logo da Orde de San Xoán de Xerusalén e despóis da Orde Malta. É un monumento importante non só de Lugo senón que de toda Galicia.
A igrexa ten unha soa nave, unha ábsida que ten un tramo recto e cuberta dunha bóveda de canón. Ten tres portadas con esculturas, decorados que forman parte do Románico.
No Pórtico da Gloria hai esculpida unha visión apocalíptica , tamén no tímpano ten un Pantocrator nunha mandorla, ten arquivoltas decoradas cos 24 anciáns do Apocalipsis con instrumentos musicais da época do medievo. Esta iconografía fai que se vincule co Mestre Mateo.
A portada sur ten figuras de santos motivos vexetais, animais e figuras humanas. Ten unha fachada con un rosetón e tamén ten unha ábside que ten tres celosías, ten columnas góticas e arcos de medio punto.
A portada norte ten no tímpano unha anunciación e unha arquivolta decorada con motivos xeométricos.
No interior da igrexa as pinturas son góticas. Tamén ten no interior un Cristo crucificado, feito de madeira policromada.
Para comer en Portomarin, podemonos achegar ao mesón Rodríguez e tamén ao do Labrador, e para dormir podemolo facer na pousada de Portomarín, na avenida de Sarria. Pero para probar as Anguilas riquisimas o restaurante Río Loyo ao lado do embalse, están riquísimas e está comprobado, tamén poñen outras cousas como os chocos, churrasco, calamares e por suposto tamén o menú da casa e moitas outras cousas típicas de Portomarín.
Xa vedes, Portomarín é pequeno pero moi bonito.
Noelia Fernández. 2ºESO A.
Fotos: Alberto Rodríguez
aballo.San Cristovo de Novelúa é unha parroquia do concello de Monterroso na comarca da Ulloa e na provincia de Lugo.
Pórtico e torre
A igrexa de San Cristovo de Novelúa, consta dunha nave e unha ábsida semicircular. A igrexa está precedida dun tramo recto.
Nos muros laterais ten contrafortes que a esta igrexa non lle son necesarios porque a cuberta non é pesada, como sucede na maior parte dos edificios románicos.
A portada principal non se aprecia dende fora porque queda resgardada por un pórtico, pero a describo porque é o mais interesante do edificio. Consta de triple arquivolta abocelada e con axedrezado (o que a profe chama taqueado xaqués). Os arcos son de medio punto como en todos os edificios románicos. Os chapiteis das seis columnas que sosteñen estes arcos son na súa maioría xeométricos, pero dous teñen decoración de animais.
O interior está decorado con pinturas da época máis recente.
Pero o que máis me gusta é a súa absida semicircular e con piastras adosadas.Destaca é a inusual celosía, labrada en placas de granito. Isto é algo excepcional, xa que se conocen moi poucos exemplos que se conserven hoxe.
Recomendo probar o queixo da Ulloa, que se pode atopar en diferentes lugares, pero un deles é Monterroso. Un exemplo de queixería é a de Arqueixal, que está situada entre Palas de Rei e Monterroso ( a cinco km. aproximadamente)
Texto: Isabel Varela Iglesias de 2ºE.
Fotos: Manolo Castro.
